آوا سكوت....

هواى خنده ى گل كرده در بيابان، اَبر گشوده سفره ى دل را به صرف باران، اَبر به خاكهاى ترك خورده باز مى گردد از آسمان هميشه كبودِ حيران، ابر چقدر رازِ مگو از خيال دريا را ميان سينه ى خود باز كرده پنها آوا سكوت.......